Negativiteit in de media voorkomen?
Vorige week stond in het teken van het EenVandaag item. De discussie brak los op LinkedIn. Iedereen was er over eens dat er iets moet gebeuren. Hoe gaan we negatieve berichtgeving in de media voorkomen? Tussen alle reacties van verontwaardiging en bijval werden twee ideeën geopperd.
Het eerste idee voor financiële transparantie op donateursniveau werd collectief afgeserveerd om tal van redenen. Het idee was om individuele donateurs tijdens het doneren te informeren over de netto waarde van hun donatie na aftrek van kosten.
“De donateur heeft absoluut het recht om te weten waar de donatie aan wordt besteed. En dat kostbare werving een stuk uit die euro eet mag zeker gemeld worden. Maar dit als losstaand feit melden geeft een scheef en incompleet beeld. Daar heeft niemand iets aan. Het complete beeld wordt overigens keurig weergeven in jaarverslagen (die nauwelijks gelezen worden). En daar hebben we dan ook weer een transparantieprijs voor, of voor gehad. Er zijn besturen, toezichthouders, belangenorganisaties, noem maar op. Je zou met zoveel ogen die meekijken toch denken dat de organisaties die F2F inzetten er goed over nagedacht hebben en de business case (korte en lange termijn) op orde hebben.”
De meeste mensen zitten helemaal niet op deze vorm van transparantie te wachten. Donateurs willen de impact van hun donatie zien. En daar waren alle aanwezige fondsenwervers het mee eens.
En dat is dan ook een mooi bruggetje naar het andere idee dat wel werd omarmd: de Charity Defense Council (CDC).
“Discussies over straatwerving, directiesalarissen en overhead zijn wat mij betreft symptomen van een dieperliggend probleem: een kostenfocus ipv impactfocus bij het grote publiek. Als sector moeten we (veel) proactiever worden in het veranderen van dit paradigma en uitleggen dat wij werken in ‘de business of doing good’. Dan Pallotta stelt voor om een Charity Defense Council op te richten, gefund door gemeenschappelijke goede doelen, om dit soort misconcepties over de sector proactief te verminderen. Brancheorganisaties en goede doelen directeuren zouden het initiatief kunnen nemen om hier mee van start te gaan, want alle goede doelen hebben last van deze discussies!”
De CDC is een stichting met als doel om het algemeen publiek en de media voor te lichten, te onderwijzen, en terecht te wijzen als het gaat over de kosten vs impact discussie. De stichting is opgericht in 2012 door Dan Pallotta, een naam die iedereen in de fondsenwerving zou moeten kennen, beroemd van de TED Talk waarin hij zijn visie geeft op investeringen in de non-profit sector. In plaats van te focussen op kosten zou iedereen moeten focussen op de impact die wordt gemaakt.
“Imagine what change could happen if charities were freed to focus on audacious results instead of miniscule overhead. That’s why we’re here. We want to supercharge the social sector by giving it the freedom to change the world.”
In onderstaande video legt Dan Pallotta het doel en werkwijze van de CDC uit. Even kijken.
Dan Pallotta legt uit dat CDC een anti-defamation organisatie is. Oftewel, een organisatie die laster tegengaat. Laster is “leugenachtige kwaadsprekerij (…) die als doel heeft om iemand in zijn eer, zijn goede naam of zijn aanzien tegenover anderen te beschadigen”. Een dergelijke organisatie is een bekend verschijnsel voor andere groeperingen, maar voor de non-profit sector bestond zoiets nog niet.
CDC heeft in de praktijk een diverse aanpak. Enerzijds richten ze zich op de media en geven ze rapportcijfers uit voor hoe de media presteert als ze over non-profit publiceert. Op verschillende thema’s wordt de media gescoord: hun begrip van beloningsbeleid, hun begrip van fondsenwerving, of hoe eerlijk de titels van hun artikelen zijn. Maar ze reageren ook op media die volledig de plank misslaan. Ik kan me ook voorstellen dat ze als woordvoerder optreden in discussies die hierover gaan. Anderzijds hebben ze zelf media campagnes gedaan om het publiek voor te lichten naar impact te vragen en niet naar overhead. Mensen uitleggen dat zonder overhead, zonder investeringen, zonder kosten geen van de problemen waar de non-profit sector zich op richt aangepakt kunnen worden is een hele duidelijke boodschap.
Klinkt als iets wat de Nederlandse non-profit sector misschien ook wel kan gebruiken, toch? Of een variant hierop. Misschien dekt het woord Defense niet de lading. We willen namelijk juist niet meer steeds in de verdediging schieten. We moeten het meer in de hoek zoeken van promotie en voorlichting. Uiteraard moeten de goede doelen dat zelf ook doen, maar een overstijgend sectorinitiatief is misschien helemaal geen gek idee.
Nu is natuurlijk de vraag WIE zou een dergelijk initiatief moeten oppakken? WIE gaat dit onderzoeken? WIE voelt zich aangesproken? Ik denk dat daar maar één antwoord op is: De directeuren van de grootste goede doelen moeten hiervoor de handen ineen slaan en een dergelijk initiatief initiëren, aanmoedigen en, niet te vergeten, financieren.
De goede doelen moeten het organiseren, of erom vragen bij de brancheverenigingen. Anders gaat het niet gebeuren en hebben we elke drie jaar deze discussie. Op het gebied van promotie en voorlichting van het Nederlands publiek hebben de brancheorganisaties geen sterk track record. Maar wat niet is kan nog komen.