Twee stromingen: programma versus fondsenwerving
In elke fondsenwervende organisatie heb je te maken met twee verschillende stromingen. Enerzijds een programma-afdeling en anderzijds de fondsenwerving afdeling. De “morele, verstandige en rationele” programma collega’s versus de “ondernemende en risicovolle, maar ook emotionele” fondsenwervers. Herkenbaar?
Beide groepen hebben hetzelfde doel, ze willen beide hetzelfde probleem oplossen, maar vanuit een totaal verschillende discipline en dus ook een verschillende aanpak. Dat botst dikwijls, maar beide zijn keihard nodig om succesvol te zijn. Wat nog wel eens wordt vergeten: ze zijn beide compleet afhankelijk van de ander.
De meeste fondsenwervers die ik tegenkom hebben vaak geen inhoudelijke mening over het werk van programmacollega’s. Ik vermoed enerzijds uit respect voor hun expertise, anderzijds omdat simpelweg de kennis ontbreekt. Andersom zijn er echter genoeg collega’s van buiten de fondsenwerving afdeling die een mening hebben over fondsenwerving. Een hele sterke mening soms. En die wordt dan ook regelmatig in de organisatie geventileerd.
Nu heeft iedereen recht op een mening, maar als die mening objectieve besluitvorming in de weg gaat zitten dan begint het problematisch te worden. Want ook bij directies en bestuurders kom je de meest uiteenlopende meningen over fondsenwerving tegen. Niet verrassend: veruit de meeste directeuren hebben een achtergond in “de programmakant” van de organisatie.
Kennen jullie dit blog nog? De top 10 meest schadelijke uitspraken voor fondsenwerving:
“...bovenstaande uitspraken worden veelal toegedicht aan directies, bestuurders, management teams en RvT’s. Ook daarin waren de antwoorden en reacties die ik kreeg unaniem. Dat is natuurlijk een serieus probleem, want die hebben we heel hard nodig. Als beslissers niet snappen waar ze over moeten beslissen… dan gaat het dus fout”
Het gevolg van te veel ongefundeerde meningen kan leiden tot een gebrek aan respect voor fondsenwerving in het algemeen, en aan het adres van de fondsenwerver in het bijzonder. Dat kan weer resulteren in frustratie en in het ergste geval vertrek uit de organisatie. Zo ben ik zelf ook wel eens vertrokken toen de organisatie overduidelijk fondsenwerving niet serieus nam. En zo ken ik nog wel meer fondsenwervers die zijn vertrokken omdat het fondsenwerven ze onmogelijk werd gemaakt. Zo zonde!
Het levert dus soms spanningen op, echter, je kan het ook als een goede uitdaging zien. Want hoe creëer je een optimale samenwerking? Communiceer met elkaar. Laat zien welke toegevoegde waarde je hebt voor de organisatie.
De programma collega’s moeten vanzelfsprekend vertellen over de concrete resultaten van hun werk. Dat levert prachtige verhalen op. En over de dromen die ze hebben binnen de missie van de organisatie, maar voorbij de grenzen van de huidige organisatie. De Droomprojecten die bij de Postcode Loterij worden ingediend vind ik altijd mooie voorbeelden. Die dromen zijn de brandstof voor toekomstige fondsenwerving.
Als fondsenwervers laten we zien dat we inkomsten kunnen laten groeien. Dat inkomsten en de bijbehorende groei nooit een 100% garantie zijn. Dat we daar heel hard voor moeten werken en ook daarin ontelbare keuzes moeten maken om tot het beste resultaat te komen. We kunnen het vertrouwen van onze collega’s alleen winnen als we goede resultaten laten zien. Neem ze dus mee op die reis. En wanneer bestuurders jouw fondsenwerving belemmeren:
“Ga het gesprek aan, elke keer weer, neem ze mee op jouw reis, onderwijs ze, leer ze wat fondsenwerving is en wat hun rol is in dat verhaal. Fondsenwerving is leuk en geweldig, maar vooral een vak apart. Gebruik alles wat je hebt om ze te overtuigen en zelfs enthousiast te maken voor fondsenwerving. Ook dat is jouw verantwoordelijkheid als fondsenwerver, want je hebt iedereen in de organisatie nodig.”
In elke fondsenwervende organisatie zijn bovengenoemde twee stromingen aanwezig. Maar in de beste fondsenwervende organisatie is slechts één cultuur.