Moet het Wereld Natuur Fonds zich aanpassen?
In het NRC stond een interessant artikel over hoe WWF zich aanpast om toekomstige inkomsten veilig te stellen. Het gaat over hoe WWF wereldwijd steeds meer de private sector opzoekt. Maar er stond ook iets bijzonders in het artikel.
Eerst een korte introductie:
“Om aan extra financiering te komen, heeft het World Wide Fund for Nature (WWF) sinds 2014 steeds meer het jargon en de technieken van de private sector overgenomen. „In gesprekken met mogelijke geldschieters is men woorden als natural capital en green growth gaan gebruiken. En naast subsidies wordt er meer gezocht naar investeringen”, zegt socioloog Nowella Anyango-van Zwieten. Ze promoveerde 12 juni aan de Wageningen Universiteit op haar onderzoek naar de strategieën van het WWF om financiering binnen te halen. In 2018 bedroegen de totale inkomsten 752 miljoen dollar, berekende Anyango-van Zwieten. De Nederlandse tak van de natuurbeschermingsorganisatie heet het Wereld Natuur Fonds (WNF).”
In het artikel staat ook de volgende vraag aan Anyango-van Zwieten:
Vooral de laatste twee zinnen vallen mij op. Als het gaat over jonge mensen die zich niet willen vastleggen aan “een vaste, jarenlange donatie”.
Er lijkt te worden geïnsinueerd dat WWF vroeger verhoudingsgewijs heel veel meer jongere donateurs had dan nu. Ik durf met redelijke zekerheid te zeggen dat dat niet het geval was. Jongere donateurs zijn namelijk nooit goede donateurs geweest en dus zullen ze er nooit in grote aantallen zijn geweest. Of van hele korte duur, maar dat is geen gezonde fondsenwerving.
Het lijkt ook wel of er geconcludeerd wordt dat jonge mensen ook op latere leeftijd geen goede donateurs zijn. Maar die theorie is nog niet bewezen. Eerder het tegenovergestelde: de slechte jongere donateurs van vroeger, zijn namelijk de betere oudere donateurs van nu. We kunnen natuurlijk nooit in de toekomst kijken, maar de aanname dat jongeren later geen goede donateur kunnen worden vind ik op dit moment niet logisch.
Tot slot lijkt in dit antwoord te zitten alsof jongeren de enige doelgroep is die WWF overeind kan houden. Volstrekt niet waar natuurlijk.
Naar mijn idee zijn dit soort uitspraken een groot risico, met name ten aanzien van strategievorming. Als verkeerde uitgangspunten worden gebruikt dan ga je je beperkte middelen minder efficiënt inzetten. En ik bedoel dit niet alleen als risico voor WWF, maar voor elke organisatie, want er zijn een heleboel fondsenwervers (of bestuursleden) die dit soort uitspraken lezen in een landelijke krant.
Moet WWF zich aanpassen? Uiteraard.
Iedere organisatie moet zich aanpassen, doorontwikkelen, innoveren, meegaan met de tijd, etc. En diversificatie van inkomstenbronnen is altijd een goede zet.
Maar deze uitleg lijkt het werven van fondsen onder particulieren onterecht een negatief label te geven. Als op basis van deze uitgangspunten keuzes worden gemaakt, dan verwacht ik dat daardoor op de langere termijn minder inkomsten worden geworven. En dat zou zonde zijn voor de natuurbescherming.
Ik hoop dat WWF het advies van Anyango-van Zwieten met betrekking tot particuliere fondsenwerving niet overneemt.