Dit advies verandert je leven (en je gesprekken met donateurs)
Mijn eerste bestuursvergadering
Het was 2001. Ik mocht aanwezig zijn bij de bestuursvergadering van het goede doel waar ik werkte. Daar zou ik een presentatie geven over het behoud van donateurs. Ik keek ernaar uit en had mijn huiswerk goed gedaan. Samen met mijn moeder koos ik een indrukwekkende bloes om aan te doen, en die uit zou stralen: ‘Bij mij moet je wezen voor goede fondsenwerf-adviezen”. Lang verhaal kort: ik werd in de vergadering aangezien voor de koffiedame.
Overrompeld door deze persoonsverwarring ging ik eerst dan maar met de koffiekan rond. Mijn collega nam de presentatie van me over en ik bleef bij de kar met versnaperingen zitten. Ik had de vergissing heel persoonlijk opgenomen. Wat had ik fout gedaan? Wilde het bestuur me een slecht gevoel geven over mezelf? Ik nam het mezelf (en mijn bloes) kwalijk.
De P van power (point)
Jaren later. Het is 2019. Ik heb een presentatie voorbereid voor een CEO en we ontmoeten elkaar bij een private bank. Het is mijn taak om hem te overtuigen van het nut van een donatie aan de stichting waarvoor ik werk. Mijn jurk is statisch door de kou en plakt aan mijn panty, waardoor ik eruit zie alsof ik in een jaren 80 bodysuit gekleed ben. Op de gang wapper ik mijn jurk los, haal diep adem en stap naar binnen om mijn presentatie te starten. Na slide 3 word ik onderbroken. De CEO wijst mij op een stijlfout in de opmaak van mijn PowerPoint. Hij is daar nogal strikt in, vertelt hij, dit is een duidelijke fout. De 2001 versie van mij zou uit het veld geslagen zijn, zou denken: “Waar heb ik dit aan te danken? Waarom doet iemand mij dit aan? Wil hij mij uit balans brengen?
Maar de 2019 versie van mij wist inmiddels beter. Ik bedank de CEO voor zijn oplettendheid. Ik zeg dat het echt heel fijn is dat hij dit aan me laat weten. Dat zijn oog voor detail op prijs wordt gesteld. De CEO knikt, ontspant, en ik ga verder met mijn presentatie. Ook in ben ontspannen. Er volgt een mooie gift.
18 jaar en één geweldig boek verder
Wat is er tussen 2001 en 2019 gebeurd waardoor ik mijn houding zo grondig heb kunnen veranderen? En hoe kun jij dit als relatiemanager, in je voordeel gebruiken? Het antwoord is simpel: ik las een boek dat mij vertelde ‘Vat nooit iets persoonlijk op’.
In het boek ‘De vier inzichten’ van Don Miguel Ruiz staat beschreven waarom alles wat een ander tegen jou zegt, niet over jou gaat. Het gaat namelijk over degene die het zegt. Ik raad je aan dit boek te lezen, want naast dit ene inzicht zijn er nog drie die ook hout snijden. Maar het inzicht ‘Vat nooit iets persoonlijk op’ is wel mijn favoriet. Het verandert je relaties met de mensen om je heen, het verandert de gesprekken met je collega’s en, nog beter, met je donateurs. Als je je bewust bent van het feit dat de opmerking die je krijgt, te maken heeft de geschiedenis en overtuigingen van degene die ze uitspreekt, dan biedt dat jou juist informatie over wie je voor je hebt. Je kunt je communicatie nóg beter aanpassen aan je gesprekspartner.
Koekje erbij?
Laten we teruggaan naar mijn ervaring uit 2001. Als ik destijds in mijn vrolijke bloes de vergissing van het bestuur niet persoonlijk had genomen, dan had dit kunnen gebeuren:
Bestuur: ‘Schenkt u de koffie even in juffrouw?’ Ik: ‘Ja hoor, geen probleem, daar heb ik nog wel tijd voor voordat ik u mijn strategie presenteer. Wilt u melk en suiker? En geeft u mij dan even de schaal met koekjes door?’
Stappenplan naar een ontspannen leven!
Ik wens iedereen voor 2025 het goede voornemen om nooit meer iets persoonlijk te nemen. Je kunt hiermee starten door de volgende stappen te zetten:
Zet ‘De vier inzichten’ op je verlanglijst Wijsheid van de Tolteken - De vier inzichten, Don Miguel Ruiz | 9789020212587 | Boeken | bol
Voel je je persoonlijk aangevallen door de opmerking van een ander, vraag je dan af wat de opmerking je over diegene vertelt. Kun je een karaktereigenschap benoemen (punctualiteit, oplettendheid, onzekerheid)?
Wil hij/zij iets aan je laten weten? Dat hij/zij nog niet klaar is voor een gift bijvoorbeeld?
Is er sprake van frustratie, omdat iemand zich niet volledig geïnformeerd voelt? Bijvoorbeeld als een donateur klaagt, of steeds maar weer meer informatie wil ontvangen?
Wil iemand gezien worden? Denk aan bestuurders die vroeger accountant waren en die je hele jaarverslag doorgespit hebben op zoek naar een rekenfout.
Wat zeg jij eigenlijk over jezelf als je iemand anders een compliment maakt of juist beledigt?
Serotonine en oxytocine
Tenslotte: als je niets persoonlijk opvat, dan ben je ontspannen. Als jij ontspannen bent, dan is je prospect of donateur ook ontspannen. En is er geen stress is, dan heb je de perfecte situatie gecreëerd om in gesprek te gaan over (groot) geven en/of nalaten. Je kunt dit na het lezen van het boek uitproberen op je familie/partner.
Heb een mooie decembermaand en laat me weten wat het je heeft opgeleverd!