Founding fathers: het licht in donkere dagen
Toen ik bij het Aidsfonds werkte hadden we het vaak over de Founding Fathers, de mensen die aan de wieg stonden van het huidige Aidsfonds. Zo staat het op hun website:
“We bestaan al meer dan 30 jaar. Het verhaal over onze organisatie begon in 1985, toen een groep homomannen in Amsterdam niet langer kon aanzien dat veel van hun vrienden stierven aan aids. Ze wilden iets doen. Wat begon als een geldinzamelingsactie voor kerstpakketten voor mensen met hiv en aids, groeide uit tot Aidsfonds.”
En zo heeft iedere organisatie z’n eigen Founding Fathers. Die eerste man of vrouw, of groep mensen die het niet meer pikt. Die iets wil veranderen. En daar ziel en zaligheid in legt. En met alles wat ze hebben mensen proberen te mobiliseren om zich aan te sluiten bij het goede doel. De vonk die je zag in hun ogen was aanstekelijk en daarom ging hun boodschap als een lopend vuurtje.
Dit jaar heb ik twee founding fathers mogen ontmoeten. Hubert van Wensen, voorzitter van Stichting NF (Neurofibromatose) en Fred Verdult, voorzitter van de Lymevereniging en initiatiefnemer van het Lymefonds.
Enorm inspirerende mensen die door hun persoonlijke situatie een geweldige drive hebben ontwikkeld om de wereld een stukje beter te maken. De tijd en energie die zij in hun doelen steken is ongekend en met een overtuiging van jewelste. Je ziet het vuur in hun ogen, want ze willen iets veranderen. De relatie die zij hebben met hun achterban is persoonlijk en echt.
Tijdens een brainstorm onlangs voor het Lymefonds: Op de voorgrond in het midden Fred Verdult en daar direct achter Hubert van Wensen. Vergezeld door fondsenwervers van het Aidsfonds en vrijwilligers en bestuursleden van de Lymevereniging.
Nu hoef je het goede doel niet te hebben opgericht om met een enorme passie voor het doel aan de slag te gaan. Er zijn gelukkig een heleboel mensen die dag in, dag uit opstaan om op die manier aan de slag te gaan, van vrijwilligers tot fondsenwervers en van bestuursleden tot de wervers op straat. Je herkent ze wel: de authenticiteit straalt er vanaf. (Hier nog zo’n voorbeeld). Ze verkopen niks, ze nemen je mee in hun verhaal en je gaat automatisch op het puntje van je stoel zitten.
Tegelijkertijd met de professionalisering van onze non-profit sector hebben we ook her en der veel passie en energie verloren. (Het een hoeft het andere overigens niet uit te sluiten.) Het schrikbeeld is dat het ook maar gewoon een baan is. Nu schuilt hier een geweldige ethische discussie in verborgen, maar daar gaat het me nu niet om. Dit is mijn punt: we maken ons vaak te druk over hoe we het licht in onze organisatie laten branden. Maar waar het echt om gaat: hoe laten we het vuur in onze organisatie branden? Dat licht komt dan vanzelf wel ben ik van overtuigd.
Omdat we aan het einde van het jaar zijn dan toch maar een wens voor jullie allen: dat je in 2019, naast je persoonlijke geluk en gezondheid, ook een vonk in je werk tegenkomt die jou laat stralen als nooit tevoren.
Bedankt voor jullie steun en inzet in 2018. We zien elkaar weer terug over een paar weken.
--------------
Deze blog post is eerder verschenen bij De Toekomst van Fondsenwerving.