Om inkomsten uit nalatenschappen te werven, moet je in staat zijn verhalen te vertellen. Je roept emoties op die jouw donateur aanzetten om naar de notaris te gaan. Maar wat is het beste verhaal wat jouw organisatie samenvat én aanspreekt bij je donateur? Ik sprak hierover met drie donateurs.

Een goed doel is opgericht om een probleem op te lossen in de wereld. Van dat probleem heeft jouw doelgroep (de beneficiant) last, maar ook je donateur, die het net zo goed als jij wil oplossen. Het goede doel is als het ware de handen die het werk doen, en de donateurs leveren de financiële middelen. Bij nalatenschappen kan dat om serieuze middelen gaan; geld wat in de toekomst wordt gegeven om armoede, onrecht, dierenleed, milieurampen, ziekten op te lossen, kunst en cultuur te laten bestaan.  

In de jaren van het bestaan van een goed doel, kan de missie evolueren. Medische noodhulp wordt ook klimaatonrechtvaardigheid. Dierenleed wordt ook het stikstofprobleem. Scholen bouwen wordt ook een strijd voor gendergelijkheid. Opera wordt ook rap.

Bij een organisatie die de afgelopen 50 jaar een enorme evolutie heeft doorgemaakt, blader ik het jaarverslag door. Plan International, in de jaren 90 een van de grootste goede doelen met meer dan 350.000 Foster Parents, richt zich nu op de rechten van meisjes. Via de pijlers Leren, Leiden, Beslissen en Bloeien worden projecten opgezet. Ik lees mezelf rijk. Hoe ervaren trouwe donateurs dit? En hoe giet Plan dit nieuwe, best complexe verhaal in een nalatenschap verhaal?

Ik spreek af met drie donateurs die al meer dan 30 jaar betrokken zijn. Ze hebben Plan International ook opgenomen in hun testament. Ik vraag ze waarom en hoor kleurrijke, liefdevolle verhalen over het decennialange plezier van hun donateurschap. Ik krijg mappen te zien met foto’s van de verschillende kinderen die zij door de jaren heen steunden.  

‘Het draait nog steeds om de kinderen’. ‘Van materieel naar immaterieel, maar gericht op het kind.’ ‘Het hele dorp heeft er nog steeds veel aan.’ ‘Via het kind bereik ik ook de moeder.’. Antwoorden die telkens weer uitkomen bij de kern van de organisatie, die door de jaren heen niet veranderd is. Als Plan International de komende jaren verder evolueert, dan maakt dat niet uit voor deze mensen. De kern van de organisatie is gelijk gebleven. En de kern van de organisatie resoneert met wat zij belangrijk vonden en vinden in het leven. Het is dus soms zo simpel als wat. In je nalatenschap  verhaal hoef je dus niet alles kwijt wat de organisatie doet. Je kunt bij de kern blijven, bij waar het ooit mee begon en wat er nog steeds is.

Laat de donateurs jouw goede doel de middelen geven om iets te doen aan het probleem wat uit de wereld moet worden geholpen. De aanpak verschilt misschien door de jaren heen, en zal de komende jaren vast verder veranderen. Maar wat blijft is dat gezamenlijke doel, hetgeen de donateur en het goede doel samenbrengt. ‘Het draait om het kind’. 

Kortom. Een nalatenschap propositie hoeft niet alles uit te leggen. De donateur weet het zelf wel. Of het kind nu last heeft van klimaatveranderingen, genderdiscriminatie, nieuwe ziekten als Covid, nieuwe oorlogen; ze kunnen rekenen op de organisatie die zich aanpast aan de omstandigheden. En de donateur die ondanks die aanpassingen, blijft zien waar het om gaat.