Professor René Bekkers presenteerde gisteren het nieuwe Geven in Nederland (*) onderzoek. Hierin kwamen een heleboel interessante zaken naar voren en ik wil er graag eentje uitlichten: sinds 2011 stijgt het aantal donateurs met een vast donateurschap. Waarom is dat zo opmerkelijk? Omdat ik in bijna elke fondsenwerving strategie die ik zie de uitspraak tegenkom dat donateurs niet meer vast willen zitten aan een vast donateurschap.

Als ik dergelijke uitspraken in strategieën zie dan vraag ik altijd waar dit vandaan komt. Ik ben namelijk nog geen onderzoek tegengekomen die dit onderbouwt. Het is inderdaad waar dat in sommige wervingskanalen de retentiecijfers flink zijn gedaald in de afgelopen 10 jaar. Maar betekent dat ook dat het vaste donateurschap onder druk staat? Door te zeggen dat donateurs niet meer vast willen zitten aan een structurele verbinding met goede doelen lijkt het erop alsof we de donateur de schuld geven. Misschien moeten we de hand eerst in eigen boezem steken. Is de ervaring die we aan donateurs geven wel zo geweldig? Zijn wij wel overtuigend en relevant genoeg?

In onze sector wordt de uitspraak over het vaste donateurschap veel te makkelijk herhaald. Mijn advies: je moet niet alles geloven wat je hoort. Wees kritisch. Stel vragen. Bekijk zelf eens het onderliggende onderzoek. Lees de literatuur die over het onderwerp bestaat. Neem niet alles aan wat je van een “expert” te horen krijgt.

Ik zie in mijn werk veel onderzoek voorbij komen. Samengevat komt dat neer op het volgende:

Donateurs zeggen niet op omdat ze nergens aan vast willen zitten. Om echt verschil te maken vinden donateurs het belangrijk om met een significant bedrag voor een langere tijd te steunen. Donateurs snappen heel goed dat de problemen die wij met onze goede doelen proberen op te lossen een lange adem vragen. Opzeggingen zijn dan ook meestal het gevolg van beperkte betrokkenheid en gepercipieerde urgentie. En daar is een geweldige rol voor ons fondsenwervers weggelegd om toch die lange termijn relatie op te bouwen.

Daarom ben ik blij dat de positieve trend van het vast donateurschap zo mooi naar voren komt in het onderzoek van Bekkers (en zijn hele onderzoeksteam). De volgende keer als ik ergens zie staan dat donateurs nergens aan vast willen zitten open ik de discussie met mijn gezond verstand in de ene hand en het Geven in Nederland onderzoek in de andere.

(*) Van hun eigen website: “Geven in Nederland is een van de belangrijkste onderzoeksprojecten van het Centrum voor Filantropische Studies. Sinds 1995 wordt het geefgedrag van huishoudens, individuen, fondsen, bedrijven en goede-doelenloterijen elke twee jaar in kaart gebracht en samengevoegd tot een macro-economisch overzicht.” Op de website kan je de presentaties terugkijken. En je kan “Geven in Nederland 2020” gratis en in zijn volledigheid (of de samenvatting) downloaden.